za dużo obowiązków, za mało czasu

jebać

jakoś o dziwo przeżyłam ten tydzień

teraz większość będzie trudnych, ale chyba przełamanie pewnej bariery i tak jest sporym sukcesem, mimo wszystko

oczyszczenie chyba było mi potrzebne, może jednak coś dało

ciężko pisać cokolwiek jak w głowie tyle rzeczy nie do opisania, nie do powiedzenia, niedopowiedzenia

nie wiem już czy to wszystko jest kwestią czasu, bo zawsze coś tam dla nas pozostaje niezmienne, mimo że obiektywnie rzecz biorąc zmienia się cały czas

jutro znowu poniedziałek, czas leci kurewsko szybko

jeszcze 30 pare dni

może faktycznie jak przyjdzie wiosna to wszystko zobaczę w innym świetle, naiwne, ale chciałabym

może faktycznie jest tak, że jeśli chcemy zmienić cokolwiek to pora zacząć od siebie

może jeśli nie zacznie się od podstaw to nie wyjdzie, może pewnych rzeczy nie da się przeskoczyć od razu, może trzeba działać stopniowo, a nie oczekiwać cudów

zresztą im dłużej na coś czekamy, tym bardziej to doceniamy

jezu, jesteśmy tacy zniechęceni, nieobowiązkowi, nieodpowiedzialni, a wszyscy powtarzają "musisz", chujowe to

czuję, że czas przelatuje mi między palcami, a ja nic z tym nie robię, naprawdę

niby przesuwam się cały czas jakoś tam naprzód, ale w sumie nie widzę tego

może zmiany faktycznie przychodzą małymi krokami, nie wiem

ale wiem, że potrzebuję zmian, a one chyba niedługo nadejdą, na to liczę

i nie chcę już trwać w tym błędnym kole, w tym pojebanym schemacie, chcę z tym walczyć, nie wiem czy potrafię, ale chcę spróbować

jeśli nie ma się nic do stracenia to w sumie why not, prawda?

przewijam momenty ze swojego życia usiłując sobie wszystko przypomnieć, odbywam własną drogę krzyżową, ale jednocześnie widzę, że nie zawsze była rutyna, a jak się pojawiała, to jednak za jakiś czas mijała

tak będzie też teraz, musi być...