gorzkie niespełnienie.

pan Hłasko dziwnie uparł się na jedno nazwisko, jakby i on próbował rozjątrzyć i ukierunkować moje zmurszałe uczucia w jednym, konkretnym kierunku, nazywanym niezwykle idealnym i akuratnim. a cel ten to wierzcie lub nie wspomnienia letnie i zielone, nie tylko takie, lecz tamte bardzo ładne. noce zakładów o dotyk na udzie, czy ludzkie włoski próbują odrosnąć już czy nie. i wiele więcej. i niewiele ponad to wiele.
proszę wyjść z moich uczuć i powrócić, gdy się je będzie chciało pogłaskać jak pachnące mlekiem małe pieski, gdy się będzie je chciało przytulić ciepło jak starego, wiernego kundla.
prosze sę pospieszyć. z dnia na dzien staje sę coraz bardziej zgorzkniała, a moja skóra cierpka. jeśli cud się stanie i dymy nad miastem rozejdą i zstąpią światła... jeśli kiedyś ktoś się zdecyduje, to zostanie mu tylko spierzchniała skorupka. nieużyteczność i gorzkie niespełnienie.