Problem damskiego Rodiona

                                                                                                             XYZ, 29 lutego 2012

Dzisiejsi ludzie uwielbiają słuchać ckliwych opowieści o błędach niedoświadczonych dziewczynek. Co więcej, każda z tych historii zawiera w sobie dość pikanterii by nasycić całe masy żądnych sensacji hien. Zwierzęta te okazują się być całkiem dogodną formą przetrwalnikową dla człowieka bezrozumnego. Moja gawęda to tylko strzępki pragnień młodej panny posiadającej bardzo starą duszę o nieco dekadenckim zabarwieniu.

 Dręczą mnie rozważania na temat własnej istoty. Nagie fakty o mojej ludzkiej tożsamości to dla mnie zbyt mało. Furtek jest wiele a klucz tylko jeden, w dodatku o niespotykanej dotąd wielkości. Nie wiem czy moje życie to imaginacja rozpięta na łamach podrzędnego tygodnika czy też seria kilku marnych tchnień zamieszczonych gdzieś we wszechświecie. Jeśli ktoś to przewidział to musiał mnie kochać. Miłość to źródło każdej myśli, każdego czynu i wysiłku. Lecz czy to nie pomyłka ? Miłość sensorem wszystkich czynów wbrew bliźniemu ? To niewiarygodne, że nawet tą najwyższą wartość można zhańbić kreśląc kilka słów. Poczułam się ogołocona z miłości Strach pomyśleć, że sama jestem temu winna. Nie mogę uwierzyć, że jednym zdaniem skreśliłam fundament ludzkiej egzystencji. To hipokryzja ! Za  chwilę pewnie dodam, że Margaret Thatcher kochała swoje poglądy tylko ze względu na ojca konserwatystę, który zniszczył jej człowieczeństwo. WŁAŚNIE TO ZROBIŁAM ! Niedorzeczny jest ten światowy burdel i moje w nim miejsce. Naruszyłam świętość pielęgnowaną przez miliardy. Moje życie to schemat vanitas. Choć raz, tylko raz w tej rozpaczy powiem, że... zakosztować chciałabym słodyczy miłości.

M.M.D