środa, 13 stycznia 2016

Nie chodzę na zajęcia. To dopiero początek drugiego semestru 

a ja już zwalam sobie na głowę kolejne problemy.

Najnormalniej w świecie nie mam siły, po za tym towarzystwo ludzi

mnie męczy. Znów zamknęłam się w swoim małym świecie w którym 

czuję się bezpieczna. Sen, parzenie kawy, palenie papieros jeden po drugim to jedyne

czynności, które wykonuję. Jestem bezsilna. Chciałabym móc cofnąć czas do momentu

w którym podejmowałam decyzję. Wybór z pewnością byłby znacznie inny. 

Może pobyt w szpitalu zrobiłby mi dobrze, choć sama już nie wiem.

No nic.. Za późno. Muszę wziąć się w graść, zebrać do kupy i od następnego tygodnia

zacząć funkcjonować jak normalny człowiek. Nie mogę zawieść Mamy. 

Tyle dla mnie zrobiła. Tak bardzo ją kocham. 

od 5 lat każdego dnia zabijasz mnie na nowo

problem w tym, że nie wyobrażam sobie bez Ciebie życia, Mia

ale błagam, nie bądź tak brutalna

naprawdę cierpię