Wypuść moje przerażenie w środku nocy na wolność.

Dam Ci całego siebie.

Zostaw swojego ukochanego, zostaw go dla mnie. 

Moje myśli nie są typowo jesienne. Nie ma w Nich krzty smutku

ani żalu. Jestem chyba jedną z nielicznych, która widzi pozytywizm

w tych długich, ponurych wieczorach. Większość kojarzy sobie jesień

z czapkami, ciepłymi ubraniami i stertą książek. Natomiast ja? 

Poświęcam ten czas na przemyślenia. Po ciężkim dniu, siadam z gorącą

herbatą przy delikatnej muzyce. Myślę o tym co zrobiłam źle a co dobrze.

Zauważam najmniejsze potknięcia i planuję nie robić tego już nigdy. 

Zauważam co zrobiłam a czego nie zdążyłam oraz jak i co mogę zrobić,

aby moje 'osiągnięcia' były jeszcze lepsze. To wszystko sprawia, że czas

szybciej mi mija. Motywuję się do dalszego działania i w pełni gotowa 

rozpoczynam wiosenne dni. Planuję sobie przyszłość i staram się osiągnąć

to do czego dążę. Mimo, że czasem brakuje sił wstawać, żyć i się uśmiechać

to wiem, że muszę dać radę, bo wiem jaki będzie efekt końcowy. Człowiek

staje się o wiele szczęśliwszy, kiedy czeka na coś bardzo, bardzo długo.

Mam nadzieję, że ostatni rok w gimnazjum będzie lepszym od poprzednich.

Jestem przygotowana na wszystko i chyba dlatego potrafię śmiać się

nawet wtedy, kiedy jest źle.