limes

Jak zwykle zresztą: za dużo się dzieje.

Pocałunki stoją w gardle nie dając wypowiedzieć żadnego sensownego słowa,

rosnące wprost proporcjonalnie do upływu czasu podniecenie nie daje już żyć.

Granica pomiędzy snem a rzeczywistością przestała istnieć.

I przy okazji kłania się zmęczenie.

Mimo że, wbrew pozorom wcale się nie przepracowuję...

Ale przeraźliwe zimno, katar i przeiębienie robią swoje...

W czwartek rozpoczynam swoje własne przedświąteczne rekolekcje.

Na wstepie pierwszy raz w życiu upiekę nachoinkowe pierniczki

-oczywiście z rodzynkami marzeń- 

i przystroję je lukrem swoich wspomnień. 

Co będzie dalej? Los rozstrzygnie.

Cień jak przypływ podpełza do nóg,

otacza nas i zacieśnia świat tylko do nas:

jesteśmy tylko Ty i ja.