KONIEC.

Zawieszam pbl.
Najprawdopodobniej powrócę z inną nazwą pbl i bardziej osobistymi treściami.




Uciekam, biegnę jak by to miało coś zmienić,
pęd powietrza suszy łzy napływające z moich źrenic,
nie zatrzymuje się póki funkcjonują mięśnie,
po to by w końcu klęknąć osamotniony w mieście.
Pytam Boga czemu znowu mnie opuścił,
pięści twarde jak kamienie, krzyk obudził by głuchych,
nienawidzę wszystkich, nie cierpię tego świata,
zamordował bym rękoma tego co ma nadejść kata.

Nienawidzę siebie za te wszystkie przykre chwile,
za te wszystkie przykre słowa za to że nie doceniłem,
ile znaczę dla niej ile ona znaczy dla mnie,
chciałbym cofnąć czas o więcej czasu błaganie.


Dziękuję za uwagę.