kalejdoskop.

Wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, 

sama ledwo nadążam za wszystkim.

Raz duszę się łzami, a kilka chwil później śmieję się tak, że aż trudno mi złapać oddech,

chyba o to chodzi w życiu, żeby przeżywać intensywnie każdą chwilę. 

Bo każdy człowiek oddycha, ale nie każdy żyje. 

Czas do matury ucieka tak szybko, chyba jeszcze nigdy nie czułam takiej presji,

ale myślę sobie, że będzie co będzie, zawsze jakoś sobie radziłam,

tym razem nie będzie inaczej. 

A nawet jeśli się nie uda, to moje życie nigdy nie przypominało nieskazitelnej, białej kartki, 

błędy są dopuszczalne, jestem jeszcze człowiekiem, w dodatku młodym, popełniam je, uczę się, upadam, wstaję, zdobywam doświadczenie, staję się silniejsza, nabieram dystansu.

Oby nic się nie zmieniało, jest dobrze.

Cholernie nieidealny świat pokazał, że perfekcja jest niepotrzebna.

Czasem szukając szczęscia niepotrzebnie trzymamy głowę w chmurach,

szczęscie może czekać tu, tak właśnie tu, gdzie nigdy byś nie przypuszczał.

To takie proste, a my wciąż się gubimy..

https://www.youtube.com/watch?v=60ItHLz5WEA

wrócę niebawem.