To pokolenie słabych ludzi.

Czasami czuję, że już nigdy nie będzie ze mną lepiej. Pseudo wstęp do zakończenia. Chora dusza, która potrzebuje pomocy, ale przecież i tak jej nie otrzyma. Niech znajdzie się człowiek. Ale CZŁOWIEK, a nie beznadziejna jednostka ze społeczeństwa śmieci, która znajdzie sposób, szpital dla dusz. W końcu to one cierpią najbardziej, a ciało jest jedynie swojego rodzaju kontenerem, który w większej części odporny jest na ból. Świat rani i wie o tym każdy. Rzeczywistość ssie i czuję się tak jakbym nie miał w ogóle prawa istnieć. Jestem już tym zmęczony. Tak bardzo, że chciałbym zostać w łóżku już na wieki.

Chciałbym.

falling over, and over again.

,,Zostań kiedyś na noc,

bądź powodem niewyspania

 

Scałuję z Ciebie smutek,

wgryzę najdelikatniej miłość

 

Na dobry sen,

wymruczę Ci tęsknotę.''

 

 

 

Uciekam gdzieś.