zgubiłaś się.

ale każdy w swoim życiu kiedyś się gubi, Ty się zgubiłaś, ja sie zgubiłam, i miliony innych ludzi na tym świecie, możesz ocalić siebie, możesz żyć lepiej niż wcześniej i uśmiechać się do siebie bo tak chcesz, bo jest Ci dobrze, bo czujesz spokój. 

ale mam wrażenie że nie chcesz.

nie jest Ci łatwo, nikomu w takim stanie nie jest, masz dwa wyjścia: możesz umrzeć, albo żyć dla Pauli,miśki, natt, mnie i innych ludzi których obchodzisz, to pierwsze jest prostsze, tak mi się wydawało, a gdy już miałam przecięty nadgarstek i wystarczyło pociągnąć mocniej...

opamiętałam się, ja nie chce umierać.

Chciałabym innego życia, ale z jakiegoś powodu go nie dostanę,Ty też nie. Dostałyśmy nasze życia nie bez powodu, to co nas spotyka, to nie przypadek, to coś co nas kształci. 

wiele razy poddawałam się i kładłam się spać albo zamykałam w pokoju,bo tak było lepiej,łatwiej. 

ale po co zamykać sie na coś, co i tak będzie czekało za drzwiami? 

nie lepiej wstać i z trudem walczyć o lepszy dzień? nie będzie łatwo, czasami dopada mnie to 'uczucie' i wtedy mam dość, przeklinam cały świat, ale nie poddaje się, nie chce sie poddać, nie chce pozwolić komuś wygrać.

nazywasz siebie nikim, ale nie masz takiego prawa. 

mówiąc że jesteś nikim krzywdzisz swoich najbliższych, mamę która Cię urodziła i bardzo Cię kocha. pomyśl jakbyś ją skrzywdziła gdybyś umarła. 

ja pisałam listy pożegnalne, układałam plan w głowie, ale gdy pomyślałam o tym co będzie czuła moja mama, i moi najbliżsi... robiło mi się przykro, to by ich zabiło. 

nie chciałam ich zranić, ale raniłam, Ciebie zraniłam, i milion innych osób, czego żałuje.

Mam nadzieje że pewnego dnia (mam nadzieje że jeszcze w tym miesiącu) obudzisz się rano i powiesz do siebie : mogę być zdrowa, chociaż spróbować.

dziękuję. 11