Elegia II

Cień Twój na drzwiach przykuty białym światłem lampy 

kołysze się cichutko w takt łez, co szeleszczą, 

i płynie łukiem długim w ciszy nieskończoność. 

Cienie, Twe ręce jasne od świetłności pieszcząc, 

mówią o tym, co przeszło i co czeka jeszcze... 

Nie szukaj słów w milczeniu moim duszośpiewnym, 

nie przebieraj palcami dni zmarłych korali 

rozsypanych w pamięci w kolorowe słońca... 

nie patrz... 

blask słów jak pióra barwiste się spalił, 

jak skrzydła błękitnawych ptaków wyobraźni. 

Słowa dawne Przepadły w nieskończoną przepaść, 

słowa nowe dymami się plączą po ziemi... 

nie patrz... 

źeby w noc ciemną kamieniami nie paść, 

słuchaj, słowa szeleszczą: 

nie patrz... nie mów... nie myśl...

~Krzysztof Kamil Baczyński