Najwspanialsi !

Tęsknie. Tęksnie za pobudką o 7 rano, człapaniem w piżamce na boisko i super rozgrzewką.
Tęsknię za każdą jutrznią, eucharystią..
Brakuje mi naszych wspólnych śniadań, obiadów i kolacji.
Brakuje mi wypraw otwartych oczu i rewizji, z najwspanialszą grupą na świecie.
Namiot spotkania, to już nie to samo, co na naszej ulubionej polanie.
Chciałabym znów usłyszeć nasze głosy na szkole śpiewu i zasypiać na szkole liturgii.
Tęsknie za pogodnymi wieczorami.
Brakuje mi dyżurów, zmywania, sprzątania szkoły, liturgicznego i wstawania o 6.30 na gospodarczy.
Bardzo brakuje mi wieczornej modlitwy, naszej maleńkiej adoracji, pięknych słow o.Pawła, kierowanych do nas.
Dziwnie mi iść spać, bo wieczorem, 30 osób nie mówi mi już "dobrze, że jesteś" i nie przytula z ogromnym ciepłem.
Nie potrafię zasypiać juz, bez krzyżyków na czole od moderatorów.
Tęksnie, za wracaniem do naszego pokoju, za rozmowami z ludźmi, z którymi tak szybko się zżyliśmy.
Tęsknie.
Bo to cudowne miejsce, cudowny czas, cudowni ludzie.
Tam wszystko jest inne, czas płynie inaczej, żyje się inaczej, to inna rzeczywistość.
Rzeczywistość w której nie myślisz o tym co zostało w domu, w Twoim mieśćie.
To jedyne takie miejsce, gdzie w środku lipca przeżywasz Boże Narodzenie i Zmartwychwstanie,
odwiedza Cię święty Mikołaj i są pisanki.
To miejsce zmienia, przybliża do Boga i daje siłę na cały rok, który przed Tobą, aż do następnych rekolekcji.
Dzisiaj wiem,że ten wyjazd, to jedna z moich najlepszych decyzji w życiu.
Dzisiaj wiem,że wspólnota to moja rodzina, i mogę na nią liczyć.
Chciałabym tam wrócić !

KOCHAM WAS <3