Rajd, trip w nieznane...

Gdy nie można w nocy spać to najlepiej pomyśleć o czymś przyjemnym, o czymś co na chwilę może Cię oderwać od tych złych myśli... Na przykład dobrym sposobem jest przeglądanie zdjęć, które zrobiło się dzień wcześniej w na prawdę pięknym miejscu.

Ale, gdy już stajesz oko w oko z życiem - czyli jeśli sytuacja rozpędzi się do poziomu, którego się nie oczekiwało, przynajmniej nie teraz... To tak na prawdę nawet te zdjęcia nie pomagają, żeby zabić myśli. I właściwie to już nic nie pomaga. To jest właśnie ironia losu, najpierw czegoś chcesz, nie chcesz samotności, a później sytuacja rozwija się do tego stopnia, że już tej dobroci z każdej strony ma się na tyle dużo, że nie wiadomo co tak na prawdę wybrać i w którym kierunku iść... Najlepiej iść, ciągle iść w stronę Słońca. Tylko jak czarne chmury zasłonią tam logiczne myślenie, to już jesteśmy chyba skazani na dar niebios.

Nawet czasu wtedy ma się niewiele bo z jednej strony trzeba w końcu coś postanowić, z czegoś zrezygnować, a jednocześnie pozostajemy nadal w przeświadczeniu, że jeśli szybko nie znajdziemy jakiegoś sensownego rozwiązania to albo stracimy szansę na coś co jest tej szansy warte, albo pójdziemy po prostu przed siebie żałując, że w ogóle podjęliśmy jakąś decyzję.

I co najważniejsze - nigdy nikt nam nie da żadnej, absolutnie żadnej gwarancji, że już może być za późno.

I tu pojawia się pytanie do Nas samych - czego właściwie chcemy? I czy czasem nie należy dać sobie czasu i po prostu pewne rzeczy na spokojnie przemyśleć... No bo przecież nikt nas nie goni, mamy czas...

W zasadzie to nie spodziewałam się takiego przebiegu akcji, ale... Jedno jest pewne - na pewno dużo dały ostatnie dni, w których praktycznie codziennie się widzieliśmy... I spędzaliśmy wspólnie czas, do tego te wszystkie wspólne wypady za miasto, albo do innych miejscowości, wspólna rozmowa... I człowiek zaczyna się gubić pomiędzy przyjaźnią a czymś więcej...

I niby się z jednej strony tego potrzebuje ale jak przychodzi co do czego to tak na prawdę sami nie wiemy co mamy z tym fantem zrobić...