szoł

Jak niewiele potrzeba, zeby caly tydzien wyjac bliskim sobie ludziom z zyciorysu. Od tygodnia nie mamy normalnych lekcji,ciagle slyszymy tylko umoralnianie i strofowanie. Ciągłe wyrzuty, jak moglismy posunac sie do czegos takiego. Łzy tak silnej , do niedawna obcej, kobiety wywołały smutek i w nas. Poltora roku, a zyskalismy do siebie takie zaufanie. Nie chcemy go stracic. Nie w jej oczach, nie dla niej.

Moglismy to zalatwic bez takiego szumu, jednak dorosli ludzie, na odpowiedzialnym stanowisku, nie zawsze potrafia zachowywac sie tak, jak oczekuja tego od nas. Wszyscy jestesmy tylko ludzmi. A opowiadanie nam codziennie o potrzebie pomocy,  dawaniu drugiej szansy, okazuje sie pustym rechotem w obliczu powaznej sytuacji. Potrafisz uczulic nas na ludzkie nieszczescie, wpajac, ze kazdy zasluguje na jeszcze jedna szanse, ale kiedy to Ciebie o nia prosza odwracasz sie jak dziecko w przedszkolu, ktoremu zabrano lalke Barbie.

A wam wszystkim to na reke. Dostaliscie temat do plotek... tworzycie, ubarwiacie, koloryzujecie niesamowite historie. Tania aferka dla mas. Zajmijcie sie swoimi problemami, bo macie ich nie malo.

I bedziemy walczyc o nie, bo nie wiem kim trzeba byc, zeby sie wypiac i odciac. Nie jedno razem przezylismy. Przyjaznilismy sie lub tylko znajomilismy, ale zawsze bylismy blisko. Poruszymy niebo i ziemie, zeby wszystko skonczylo sie dobrze. Jestesmy gotowi spojrzec im w oczy i powiedziec "prosze". Nawet nie maja pojecia ile to nas kosztuje.

Chce jedynie wierzyc, ze to wszystko, nas wszystkich, czegos nauczy. Musimy dac rade.

 Jak to rzekl  KN- "co cie nie zabije, to cie wzmocni".

Na foto, dwie gorace lasie w seksualnym delirium. Zdjecie autorstwa Krzysztofa.