śmiechu warte

To co się aktualnie dzieje jest dosłownie "śmiechu warte". Ale ani trochę nie jest śmieszne !

     Nie potrafię, nie chcę, nie umiem poradzić sobie z obecną sytuacją. Wydaje mi się, że właśnie trace dwie, bardzo ważne dla mnie osoby . Oczywiście, brałam pod uwagę, że nie zawsze będzie fajnie i kolorowo (choć od dłuuuuugiego czasu kolorowo nie jest), ale nie sądziłam, że to stanie się tak szybko. I... że odejdą praktycznie równocześnie. 

     Ktoś powiedział, skoro jeszcze ci na nich zależy.. walcz ! 
Ale.. do jasnej cholery jak długo można walczyć? Jak długo można być obojętnym wobec błędów drugiej osoby? Ile jeszcze można tłumić w sobie złość, żal i smutek? Jak często można usprawiedliwiać nieobecność drugiej osoby w chwilach, w których najbardziej jej potrzebujemy? 
     Bardzo mocno wszystkich Was przepraszam, ale mnie to przerosło. Już nie mam siły starać się na marne, tylko po to, żeby przez 5 minut wszystko było OK.. To jest złudne.
Przepraszam, obiecuję..? W d...  NOS sobie wsadźcie przepraszam, za którym nie kryje się postanowienie poprawy. Nadzieje na lepsze jutro, to każdy głupi potrafi zrobić, ale żeby dotrzymać obietnicy potrzeba trochę chęci i starania. Niestety, nic samo nie przychodzi.

_____________________________________________________

Gdyby tego było mało to od niedawna jest jeszcze jeden, bardzo irytujący problem. I kiedy o nim myślę, mam żądzę mordu w oczach. Z resztą nie tylko ja (pozdrowienia dla Anulki :D).. Więc albo problem rozwiążę w dość drastyczny sposób albo zwariuję przed końcem roku.. A jeżeli jest cień szansy, że jednak przed 31.12.12` nie oszaleję (zakładam, że koniec świata w piątek nie nastąpi, nie może być tak pięknie) to kilka dni po nowym roku urządzę swój wlasny koniec świata piłą mechaniczną :D I to wcale nie będzie przyjemne dla niektórych jednostek społeczeństwa.

Tak infantylnego, dziecinnego, ociekającego hipokryzją zachowania się nie spodziewałam.


Dziękuję, pozdrawiam.