Silna kobieta

Silna kobieta Silne kobiety żadnej pracy się nie boją, doskonale radzą sobie w życiu Bezsilność, nieporadność i słabość to obce słowa w ich słowniku Te przebojowe kobiety, przez niektórych zwane modliszkami, babochłopami są perfekionistkami, pracoholiczkami, wilczycami Nie pozwalają sobie na chwile słabości, łzy, nieporadność Nie pozwalają sobie pomóc, uznając, że jeżeli same czegoś nie zrobią, to to się zawali, Nie umieją przyznać same przed sobą, że nie są maszynami (a i one czasami nawalają), że ciężko jest pogodzić wiele obowiązków Że ideały stanieją... tak... w wariatkowie... Otoczenie boi się do nich zbliżyć, bo kogoś, kto zawsze radzi sobie sam, ciężko okiełznać, ciężko szukać u tej osoby bliskości, czułości Często te „kobiece przymioty są w nich głęboko ukryte – ludzie po przejściach boją się zranienia, budują wokół siebie mury i blokady Tymczasem silne kobiety potrzebują mężczyzny ciepłego, wcale nie takiego tajemniczego i niedostępnego jak one same Podobieństwa w tym przypadku wcale się nie przyciągają Trafiają zaś na popaprańców, mężczyzn, do których bezwiednie lgną, nauczone przykładem wiecznie nieobecnego w ich życiu ojca Utarte schematy się powtarzają – czekają na łaskawy telefon, sms, spotkanie z mężczyzną – wilkiem, uzależniają się od kogoś, kto nie może i nie chce dać im tego, czego potrzebują – prawdziwej bliskości Dlaczego????? Otóż bezwiednie szukają podobieństw do siebie, pociąga je to, co niezdobyte, silne, niedostępne, tajemnicze, również przebojowe, zabiegane Silne osobowości lgną do siebie, fascynują, stanowią WYZWANIE, a tajemnice i zagadki urozmaicają w sumie monotoniczność życia, kręcące się wokół pracy, zakupów, codzienności Często takie silne kobiety były odpowiedzialnymi i nad wyraz rozwiniętymi dzieci, poważnymi, ułożonymi Być może rodzice nakazywali im być silnymi, nie mazgaić się, iść do przodu jak burza Czy to zarzut? Nie, silne osobowości lepiej radzą sobie w życiu, tyle, że mężczyźni boją się samodzielnych kobiet, bo wydaje im się, że nie są dostatecznie dobrzy dla nich, ze nie są dość „idealni”, aby zaspokoić ich ciekawość życia i duże wymagania To trochę pułapka – silna kobieta broni się przed słabościami, które właśnie wielu mężczyzn pociąga, wszak mówi się, że mężczyzna chce się opiekować swoją kobietą, zaś silne kobiety nie dają się sobą opiekować i czasami wręcz nie potrafią opiekować się drugą osobą Jaki stąd morał/wniosek Dążenie do złudnego perfekcjonizmu i bycia „profesjonalistką-wilczycą” powoduje tłumienie, wręcz zatracanie słabości, ukrywanie wad, otaczanie się murem, niedostępności, źle pojętego profesjonalizmu Czyli, w pewnym sensie tłamszenie swojego prawdziwego „ja” – przecież oznaka słabości czy nie radzenie sobie z jakimś problemem nie świadczy o tym, ze jest się mięczakiem, każdy ma prawo do gorszych chwil, do załamki może to dlatego silne kobiety wciąż są same?