zdjęcie : Wigilia klasowa'08

Ogólnie życie bez zmian.

Dzień jak codzień

Raz przypał.

A zaraz uśmiech.

Inaczej mówiąc... Ciągła chuśtawka nastrojów.

Pozwolę sobie zacytować pewną panią, mianowicie Małgorzatę R.

"Czym jest dla nas własne życie?

Czym jest dla nas życie innego człowieka?

Te pytania może zadać każdy,

ale czy każdy powinien udzielać na nie odpowiedzi?
Człowiek jest swoistą materią,

która czuje, rozumie,

odbiera świat takim, jakim ono jest.

Oznacza to, że człowiek jest istotą myślącą.

Od przeszło 30 tys. lat, kiedy pojawił się homo sapiens,

staramy się go poznać.

Człowiek przez wieki ukazywał swoje oblicza,

był wynalazcą, odkrywcą, podróżnikiem, dążył do doskonałości,

pokonywał przeszkody i chyba każdy może podpisać się pod słowami:

Nic co ludzkie nie jest mi obce.

Mimo iż znamy człowieka, jego zachowania, jego budowę,

to wciąż odwieczną zagadką jest dla nas jego umysł,

który pozwala czuć, rozumieć i przede wszystkim myśleć.

Dzięki sile rozumu człowiek podnosi poprzeczkę kolejnym pokoleniom.

Pokazuje,

że nie ma rzeczy niemożliwych.

A jednak człowiek, który jest panem świata,

który podbija wszechświat,

rozwija swój umysł,

staje się maszyną pozbawioną uczuć.

Czy np. w starożytnym Rzymie zabicie człowieka było karane?

Oczywiście, że tak.

Czy człowiek prehistoryczny miał prawo

do zabicia współplemieńca bez żadnych konsekwencji?

Tak !

I mimo tego że życie człowieka jest unikalne,

dlaczego człowiek,

tak wszechstronny

i umysłowo rozwinięty

coraz bardziej upodabnia się do maszyny?

Może to powód coraz drastyczniejszych zmian w naszym otoczeniu,

może to ostre kryteria

narzucane przez poszczególne jednostki,

może to cena rozwoju,

a może to tylko akt prowadzący do autodestrukcji?

Na to pytanie możecie sami sobie odpowiedzieć"

Ciekawe cieeekawe ;]