(...)

- Wydaje nam się, że uwalniamy się od ludzi, myśli i potrzeb, ale to gówno prawda. Zawsze podświadomie brniemy w stronę tego, co znajome, bo uważamy to za bezpieczne bez względu na to, czy jest to dla nas dobre, czy nie.

- On cię wykorzystywał tyle czasu, a ty tkwiłaś w takiej niewiedzy, czy będziecie razem, czy nie, ale i tak dalej szalejesz na jego punkcie. Ja już dawno bym taką osobę w dupę kopnął.

- To nie takie łatwe, mimo, że jestem tego świadoma.

(...)

- Może po prostu jestem bardziej pusty w sercu, niż myślałem. Mogłem kochać XXX. Mogłem chcieć z nią być. Mogę płakać wieczorami, że to już koniec, że kolejne kilka lat nie zaznam ciepła drugiej osoby, ale tak naprawdę kieruje mną głównie złość i nienawiść do niej.

- Ja juz mówiłam, to twój sposób na radzenie sobie ze stratą. Co nie znaczy, że nie masz uczuć. Boli cię to, ale gniew tłumi smutek i ból. Wkurwienie, darcie ryja... Jak chce mi się płakać i się wydrę, to już mi się nie chce płakać.

Emocjonalność może doprowadzić mnie do szaleństwa, ale życie bez nadwrażliwości nie miałoby psychodelicznego posmaku.