znajomi...

Dwoje ludzi, ktorzy znali sie krotko ale dobrze... zawsze sie wspierali i byli przy sobie w trudnych chwilach ale i potrafili bez rzadnych konkretnych tematow ze soba usiasc i posiedziec....wszyscy do kola zaczeli postrzegac ich jako pare jak kogos kto ze soba kreci.... jednak oni sami tak nie uwarzali, dementowali kazda glupia plotke do czasu kiedy sami zaczeli sie nad tym zastanawiac....spotkali sie i zaczeli o tym rozmawiac doszli do wniosk, ze z boku moze to tak wygladac i postanowili, ze nie bedzie juz przytulania, ze musza mniej sie widywac...dziewczyna nie wytrzymala i zapytala: kim my dla siebie wlasciwie jestesmy??...chlopak po dluzszej chwili odpowiedzial:przyjaciolmi napewno nie bo nie wierze w przyjazn miedzy kobieta, a mezczyzna, ale jestesmy para dobrych znajomych. dziewczyna po tym co uslyszala poczula sie dziwnie..nie wiedziala co powiedziec wiec przytaknela temu co on powiedzial...spotykali sie chociaz juz nie tak czesto leczy tamto pytanie ciagle do nich wracalo...nawet niewiadomo dlaczego....uplynelo niewiele czasu gdy zaczeli miec przed soba coraz wiecej tajemnic... kiedy spytala dlaczego tak jest .... odpowiedzial, ze poprostu nie mowi jej wszystkiego...zaczelo ja bolec coraz wiecej spraw nie potrafila pojac tego czego sie o nim dowiadywala....nie portafila juz dogadac sie z nim tak jak kiedys .... wielokrotnie miala ochote to skonczy jednak kiedy byla juz zdecydowana zawsze dzialo sie cos po czym rezygnowala z tego... dziewczyna i tak nie dawala rady kiedy sobie wszystko przypominala lapala dola co bardzo mocno wkurzalo chlopaka....twierdzil, ze robi sceny... w ten sposob zaliczali kolejne czasami bezsensowne klotnie...kiedy ona przepraszala on twierdzil, ze tego nie chce... ich drogi powoli sie rozchodzily... koniec tej znojomosci jest coraz blizszy.... obiecala sobie, ze nie bedzie cierpiec z tego powodu, ale to tylko obietnica nadodatek bez pokrycia, ktorej nie potrafila dotrzymac....:(