mój Aniołek

`Świecie nie bój się łez - to oczyszcza`  ale gdy łzy nie dają spokoju przez dzień, drugi, trzeci, czwarty, piąty i tak dalej i tak dalej i nie możesz tego powstrzymać to już nie jest oczyszczenie, to udręka ale tak ogromna że powiedzenie zdania - "lepiej byłoby umrzeć przed nim" nie będzie kłamstwem ani grzechem bo tylko Bóg jeden wie co ja teraz czuję.

to nie tylko pies jak to wszyscy mówią, to mój mały Chojraczek i żadne pocieszenie czy inna forma wywołująca chwilowy uśmiech nie pomoże. nie ważne czy umiera człowiek czy zwierze, jeśli ktoś jest z nami przez tyyle lat i jest to takie silne przywiązanie to potem życie nie jest już takie jak było i nigdy już nie będzie.

od niedzieli czuję się tak jakby większa część mnie umarła, nic nie ma sensu, dosłownie NIC bo co bym nie robiła Ty zawsze byłeś obok.

choć pisząc to łzy kapią mi na klawiaturę to chcę żeby te kilka zdań znalazło się tutaj bo ten blog to mój pamiętnik, są tu zapiski ważne i mniej ważne które po pewnym czasie jak czytam to mam ochotę wcisnąć przycisk edytuj i usunąć pewne zdania, ale wiem ze ten wpis będzie tu zawsze, chyba że ktoś usunie ten cały photoblog, ewentualnie Internet. i czy napiszę to dziś czy za jakiś czas to przecież wiem że uczucia nie zmienię i i tak będę umierać wewnętrznie.

czy zwierzęta mają duszę.? czy kiedyś tam w Niebie oddasz mi go Boże.?  

nie mogę, nie chcę siedzieć w domu, tu jest najgorzej.