Czasami mam wrazenie, ze jestes moja zmora, fatum od ktorego nie moge sie uwolnic. Zawsze bylo mi z tym trudno, ale teraz jest tak jakos gorzej, tak jakby ten ciezar ktory dzwigam na swoich mentalnych barkach podwoil sie i powalil mnie na sam dol. Co to za pieprzony zbieg okolicznosci, ze zawsze kiedy budze sie po tym jak znowu spotkalem cie we snie starajac sie zrobic cos niemozliwego zeby dokonac niewykonalnego, za oknem jest szaro, nawet mimo tego ze jest sierpien. Przez to, ze cala moja zyciowa energia poszla na walke z tym wszystkim, teraz nie wiem co moglbym ze soba zrobic. Przede mna caly dzien, a ja nie wiem czym go wypelnic. Nie chce mi sie go wypelniac. Zamiast tego bede lezec i gapic sie w szary sufit, przepuszczajac kolejne okazje i cofajac sie w rozwoju.  

Zbyt cicha samotnosc.

https://www.youtube.com/watch?v=yf7Im1hRMzw