''Zostań, potrzebuję Cię tu,
To co w sobie mam tylko ciągnie mnie w dół..''
Szkoda, że nie mogę tak po prostu zapomnieć, że nie mogę być taka, jak kiedyś.. bez jednego z bagaży doświadczeń, który w tak okrutny sposób zniszczył moje życie. Smutek stała się częścią mnie, odpychanie innych występuje na porządku dziennym, byleby nie cierpieć po raz kolejny. By udało się uchronić to, co we mnie pozostało. Każda rana mogłaby okazać się zbyt bolesna, choć i tak już stoję na krawędzi..
Przecież rodzimy się po to, by cierpieć, żyjemy dla cierpienia i dla niego umrzemy. Nieważne, kim jesteśmy, każdego czeka to samo. Może oni wszyscy wokół mają rację, może się zmieniłam, może krzywdzę ludzi, może jestem wredna.?. Ale jak mam sie zmienić, skoro tak wszystko mnie boli, a każdy uważa, że jest dobrze. Chyba mi odpowiada nowa Kaja, może, a może nie. Już sama nie wiem gubię się w tym.