http://www.photoblog.pl/czekooladoweniebo/120379983

cz.1

CZ 2 

"To koniec. Nie kocham cie już.. Odejdź i nidy nie wracaj.. żegnaj" Mimo, że

minęło już dużo czasu ja tak samo reaguję na te słowa, na samą myśl o tym

w jaki sposób je wymawiał. Na zawsze już zapamiętam wyraz Jego twarzy.

Ten błysk w pięknych piwnych oczach z każdą chwilą słabł a jego miejsce

wypełniał smutek. Wiedziałam, że cierpi prawie jak ja. Ale myślał, że nowa

dziewczyna da mu to, czego ja nie dałam, że z nią będzie mu lepiej. I mam

nadzieję, że tak jest, że z nią będzie szczęśliwszy. Widząc Go z nią w szkole

mam ochotę uciec jak najdalej, ale muszę pokazać mu, że nadal jestem tą

samą Magdą, tą która zawsze ze wszystkim da radę. Muszę pokazać tej

szmacie, że nie robi na mnie żadnego wrażenia to, jak ona sie zachowuje, że

odebrała mi chłopaka. Obiecuję, że kiedy sie podniosę, kiedy stanę na nogi

zniszczę Cię" łzy ciekły po policzkach, ale już mniej, już nie miałam czym

płakać.

-Hej.. -usłyszałam głos Kamila, ale nie odpowiedziałam mu.- Hm.. rozumiem,

nie chcesz ze mną gadać. Ale mnie wysłuchaj. 

-Nie. Idź z tąd.- mówiłam przez łzy

-Musisz mnie wysłuchać. To zajmie dosłownie chwilę. 

-Mhm. No to mów- odpowiedziałam z niechceniem. Kamil siadł na ziemi.

-Po tym co co zrobiłem, nie dziwię się, że nie masz ochoty mnie oglądać.

Możesz mnie nienawidzieć, ale ja cie kocham. Zrozumiałem, że zrobiłem źle,

zachowałem się nieodpowiedzialnie, jak gówniarz. Powinienem uszanować

twoją decyzję, a nie lecieć od razu do pierwszej lepszej. Mógłbym tłumaczyć

się, że to była chwilowa słabość, ale nie. To był największy błąd w moim

życiu. Cały czas mam przed oczami ciebie, kiedy kończyłem nasz związek. Wydawałaś się taka mała, bezbronna, nie wiedziałem czy poradzisz sobie

beze mnie. Twoje śliczne oczy były zalane łzami, trzęsłaś się. Byłaś ubrana w

tę błękitną sukienkę którą lubię najbardziej. Do końca życia nie wybaczę

sobie tego, że cię zraniłem, że byłem powodem twoich łez. - mimo ciemności widzę w oczach Kamila łzy. nie odpowiadam

-Aha.. nienawidzisz mnie? Ale dziękuję, że mnie wysłuchałaś i przepraszam

za wszystko - podniósł się podszedł do mnie, pocałował w czoło- znajdź sobie

kogoś lepszego ode mnie.. Ale pamiętaj, że zawsze będę Cię kochał. -

powiedział i powoli zaczął sie oddalać 

-Nienawidzę cię tak? a to, że siedzę tutaj w twojej bluzie z mokrą twarzą i łzami w oczach nic nie znaczy? W domu jest szarlotka czekająca na wyjście

do ciebie. Co tydzień ją piekę z przyzywczajenia. Nigdy nie przestałam Cię kochć.

-To znaczy że do mnie wrócisz ? - z nadzieją w głosie zapytał Kamil 

-Tak- powiedziałam niepewnie, prawie szeptem

Kamil podbiegł do mnie wziął mnie na ręce i zanisół do domu. Umyłam się,

przebrałam i poszliśmy do niego. Jego mama upiekła sernik i czekała na nas w

salonie oglądając jakiś film. Mimo, że tyle się wycierpiałam kocham go i za

nic nie zamieniłabym go na kogoś innego.  / Wiola