11.04.2011r.

zmiany, zmiany , zmiany.

a jak na zmiany przystało. Zmiana - moje zdjęcie. Brzydkie, bo brzydkie, ale jest.

Więc tak. Przede wszystkim chciałabym publicznie podziękować kilku osobom,kilku z nich przeprosić, a photoblog to chyba jednak najlepsze miejsce, żebym mogła podziękować im wszystkim na raz. Więc zaczynajmy.

To naprawdę był dla mnie strasznie ciężki okres. Dół po dole , załamanie po załamaniu , łza po łzie. Zawsze wtedy miałam koło siebie kogoś z WAS. Zawsze mnie wspieraliście, dodawaliście otuchy, a kiedy trzeba było płakaliście razem ze mną.

Przede wszystkim chciałabym podziękować mojej mamie i mojemu rodzeństwu. To ogromny skarb, naprawdę. Chociaż tak wiele razy na nich wszystkich narzekałam to kocham ich cholernie. Mam cudowną mamę i najlepsze rodzeńswto pod słońcem. Bez jakichkolwiek słów wiedzą kiedy jestem zła, czy smutna. A wtedy zawsze któreś z nich w jakokolwiek sposób stara się mnie pocieszyć chociażby malując chmurki i słoneczka na ręce, dźgając długopisem, śpiewając. Takie drobnostki, a cieszą same w sobie.

Chyba nigdy tak jak teraz nie doceniałam tego, co mam. Ale teraz wiem, że rodzina to naprawdę cenny skarb , o który trzeba dbać i który trzeba pielęgnować. Bo co by się nie stało oni zawsze będą przy mnie. Dziękuję.

Wszołce, bo jako jedyna jest ze mną tak długo. Zawsze była, chociaż tak wiele razy ją zawiodłam, tak wiele razy się na mnie przejechała to nadaj JEST. Jako jedyna ze wszystkich się ode mnie nie odwróciła. Wspierała, pomagała , płakała , krzyczała zawsze razem ze mną. Razem ze mną przeżywała każdą kłótnie z Patrykiem.. I pomimo wszystko , pomimo tego jaka byłam nadal jest ze mną. Jako jedna jedyna tak długi czas. Dziękuję. Za każdy wywołany przez Ciebie uśmiech, każdą łzę i za wszystko inne poprostu dziękuję.

Kasi, za to całe użalanie , słuchanie mnie , wspólne płakanie. Za wszystko , dosłownie wszystko. Za każdą rozmowę , za nasze plany .. Za to, że mój wróg jest także Twoim wrogiem, mój problem Twoim problemem.. Za nasze wspólne marzenia, wzloty i upadki. A nawet za milion pięćset Twoich zdjęć na komputerze, które jak nic poprawiają mi humor.

Dziękuję poprostu za to, że jesteś, że pomimo swoich problemów Ty potrafisz mnie wysłuchać i pomóc. Dziękuję.

Klaudii, za to , że jest tak cholernie pozytywna, że aż tym zaraża. Za tańczenie i śpiewanie w McDonaldzie,za pocisk z batoników "Pawełków" i za wszystkie inne głupoty. Z Tobą to i do tańca i do różańca, dosłownie. Dziekuję!

PoCzekajce, nie będę się tu zbyt wiele rozpisywać, bo jakiekolwiek słowa są zbędne, a Ty już doskonale wiesz za co Ci dziękuję. Ale przede wszystkim za to, że swoje urodziny zamiast w gronie przyjaciół spędziłaś z zupełnie nieznajomą Ci wtedy Rondelkiem, za wszystkie rozkminy, za to wszystko Ci dziękuję.

Melonowi , Palo i Łysikowi poprostu za to, że są. Dziękuję!

Dziękuję też Tobie i przepraszam Was wszystkich za to, jaka byłam.

To się już nigdy nie powtórzy, obiecuję!

.. a jutro egzaminy.