03.

Opowiadanie z dedykacją dla pewnej Pani <3

/Rozespana ruszyłam w stronę kuchni. Śniadanie czekało już na mnie. Wiedziałam, że wyglądam strasznie. Musiałam szybko zjeść i ruszyć się ogarnąć, dziś były poprawiny. Siostra zerkała na mnie z uśmiechem, raz za czas coś mówiła do mamy.

Wreszcie pojechaliśmy. Nie spodziewałam się, że dzisiejszy dzień będzie różnił się od wczorajszego. Kuzyni także przyjechali w tym samym czasie. Przywitaliśmy się, weszliśmy do środka. Uśmiechnięta zajęłam miejsce. Wszystko się rozpoczęło. Bawiłam się świetnie. Kiedy zakończył się następny kawałek poszłam usiąść do stolika. Zadowolona wzięłam szklankę, kiedy usłyszałam męski głos  Zatańczysz? Odwróciłam się zaraz. Zobaczyłam średniego wzrostu bruneta, brązowe oczy i uśmiech na twarzy. Przytaknęłam i ruszyłam znów na parkiet. Tak mijały godziny, bawiliśmy się prawie cały czas razem. Tańczyliśmy, kilka razy wychodziliśmy się przewietrzyć. Dużo rozmawialiśmy. Okazał się bardzo zabawny, uroczy. Było cudownie. Niestety, trzeba było wracać. Nie wiedziałam czy kiedyś go jeszcze spotkam. Za kilka dni wraca do Anglii, do domu, do pracy. Cały czas myślałam o nim. Nie mogłam na niczym innym się skupić. Jeszcze moment w którym musnął mnie wargami w policzek. Wiedziałam, że to jest bez sensu, że co może łączyć mnie z mężczyzną o 7 lat starszym ? To wszystko było absurdalne. Mijały dni, nie wiedziałam co mam robić. Wszyscy mi powtarzali, że będziemy razem. Tylko jak to możliwe ? Przecież ja jestem tu w Polsce, a on ? Tak bardzo bym chciała, żeby okazało się to prawdą. Jednak. Czas pokaże co będzie. Pewnego dnia coś mnie podkusiło. Napisałam do niego. Byłam zdenerwowana, nie wiedziałam, czy on chce ze mną rozmawiać. Pisaliśmy dłużej, czasem krócej, ale ważne, że pisaliśmy. Byłam wtedy taka szczęśliwa, nadal jestem, kiedy mogę z nim porozmawiać. Niestety nie zawsze tak jest. Kiedy z nim nie piszę, to tęsknie. Czy to normalne ? Tak bardzo bym chciała, aby tu przyleciał, abym mogła z nim porozmawiać twarzą w twarz. Razem spędzić czas. Dlatego tak bardzo bym chciała już lipiec. Z utęsknieniem czekam. Tylko tak wiele pytań chodzi mi po głowie. Czy to ma jakiś sens ? Czy może między nami coś być ? Sam mówił, że moje rozmowa ze mną jest przyjemnością i bardzo to lubi. Boję się& tak cholernie tego, że nasz kontakt się urwie. Nie umiem opisać tego jak jestem szczęśliwa podczas, nawet krótkiej wiadomości od niego. Ciągle jedno pytanie chodzi mi po głowie. Czy nam się uda ?/

Udanej nocy :) 

"Wczo­raj do ciebie nie na­leży. Jut­ro niepew­ne... Tyl­ko dziś jest twoje. "