Jego oczy nam mogą wydawać się normalne, lecz Tobie zakochanej dziewczynie podobają się one najbardziej. Nie możesz przestać w nie patrzeć, tak trudno im uciec. To jak gonitwa, która nigdy się nie kończy. Możesz się w nich topić całą wieczność, ale on nigdy Cię nie uratuje. Z czasem jego piękne oczy stają się dla Ciebie skarbem. Jego dłonie są dla Ciebie czymś tak bardzo delikatnym, a ramiona mogłyby służyć tylko do ogrzewania Cię w zimne wieczory, do pocieszenia w tak bardzo trudnej dla Ciebie chwilii, ale przecież równie dobrze on mógłby Cię nimi tak po prostu przytulić, objąć, lub cokolwiek. Przecież on dla Ciebie jest tak ważną osobą. 

Ale czy on zdaje sobie z tego sprawę? Nie. 

Czy on czuje to samo? Nie.

Więc po co my nadal tak bardzo się łudzimy, na to że coś kiedyś będzie. Że skoro my tak bardzo go kochamy to on nas też musi. Rozczaruje was, wasz obiekt westchnień najprawdopodobiej jest już zajęty, albo po prostu uważa Cię za zwykłą koleżankę. To wydaje nam się smutne, być może jest. Ale może ta świadomość daje nam do zrozumienia że nie warto, poświęcać się dla tej jedynej osoby która tak na prawdę ma nas ładnie ujmując gdzieś. Warto poświęcać się dla przyjaciół, dla ludzi którym na Tobie zależy. 

Zakochanie nie jest niczym złym, ale musimy pamiętać że on zazwyczaj nie jest tym jedynym.!