Idziemy.. każdy z nas nieustannie, choc kazda droga jest inna... Mimo tego nie raz pojawiają sie eksperci którzy twierdzą że ją już przebyli i wiedzą jak należy postępować i którędy iść... Tylko to nie jest w ogóle możliwe. Każdy z nas jest po trochu outsiderem, chce podążać własnymi ścieżkami i podejmować właściwe dla siebie decyzje. Zastanawiam się co Ty możesz wiedzieć o drodze po której stąpam i którą już przebyłam, kiedy nie wiesz co czuje i czułam. Zastanawiam się co możesz wiedzieć o mnie kiedy nie wiesz co przeszłam. Ile razy potknęłam się o drobny kamień, ile razy upadłam próbująć przejśc przez przeszkody, ile razy raniłam się próbując je ominąć, czy ile razy na prostej drodze miałam ochotę zawrócić... Nie wiesz jak trudno było mi się uporać z tym co spotkało mnie w tej życiowej wędrówce. Ile razy chciałam uciec od tego wszystkiego jak najdalej.. Zdyszana.. przerażona, z sercem które biło jak oszalałe, biegłam... Biegłam jak najdalej, od zgiełku myśli i słów, od zbyt dużej ilości bólu i cierpienia. Ile razy chciałam uciec i zapomnieć.. po chwili poddając się... przystając i spoglądając w dal jakby to co najgorsze jeszcze nie nadeszło.. Ale jestem..wierzę że mam w sobie siłę by iść naprzód. Jestem i ciągle mam nadzieję że będzie dobrze. Będę iść dopóki starczy mi sił, czasami przystając aby złapać głęboki oddech i stawiać następne kroki...kroki które prowadzą do celu..