Szalało we mnie coś, domyślam się, że to serca bicie.

Powtórzę że, nadal czekam. Banalne, że muszę dawać sobie radę. Choć tego już nie chcę.

nie lubię kropek, bo one oznaczają koniec, a ja mam do powiedzenia jeszcze dużo rzeczy!

życie w niepewności powoli mnie zabija.

Bardzo często wkurwia mnie po prostu kolejny dzień.

Nie. Nie żałuję, ani sekundy. Co ma być to będzie.

A może na tym to właśnie polega? Ty musisz przestać kochać żeby jemu zaczęło zależeć.

Straciłam część siebie.

Siedząc w czterech ścianach , bawiła się marzeniami.

Głupia pizdo, za to co zrobiłaś więcej ręki Ci nie podam.

Oderwać się od tego co przyziemne i wzbić się ponad granicę przeciętności.

i kiedy pomyślę, że byłam wstanie zmienić swój charakter, aby ten chuj mnie pokochał, to aż mi się niedobrze robi.

chcę ogarnąć to czego nie ogarniam.

każdy ma jakieś miejsce, w którym oddycha mu się najlepiej
 
ja jej źle nie życzę, ale mogłaby czasem wpaść pod tego tira.

ukłon w stronę ludzi, dzięki którym świat da się lubić.
 
zawsze trzeba pamiętać kto był, gdy nikogo nie było.

rzeczywistość nigdy nie dorówna wyobraźni.

jesteś po prostu wypełnieniem tych miejsc, które są puste.

Nienawidzę tego, że gdy mówię sobie, że gorzej już być nie może, życie mnie wkurwia i udowadnia, że może.

Najgorzej jest być nikim dla kogoś, kto jest dla Ciebie całym światem.

Zastanawia mnie fakt, co ludzie skaczący z budynków, mostów, wieżowców czują gdy spadają. Czy czują ulgę? Lęk? Przerażenie? Czy tez wolność. Co widzą tuż przed samym zetknięciem z ziemią? Czy faktycznie, tak jak w krążącej plotce widzi się całe swoje życie, te ważniejsze momenty czy po prostu nicość? Jakie to jest uczucie kiedy spadasz i wiesz, że to jest koniec twojej męki, cierpienia. Czy ludzie, którzy skaczą naprawdę chcą się zabić?

I wciąż czekam na ten dzień, gdy wstanę zobaczę za oknem słońce i wiadomość od Ciebie, jak bardzo tęsknisz, kochasz i potrzebujesz.

w każdym nawet najlepszym facecie jest jakiś pierwiastek z frajera.