nie da sie nie wspominać, choćby człowiek wbijał sobie młotkiem do głowy ażeby tego nie robic, po prostu się nie da. wspomnienia są, były i będą. co tu dużo mówić. chyba kazdy człowiek ma takie chwile że siedzi w ciszy i.. wspomina. czyz nie? a gdyby tak wziął kartke, kawałek papieru i zaczął pisać. kawałek dobrej książki by się zrobiło. życie ma to do siebie że lubi wybierać za nas, choć nie zawsze wychodzi nam to na dobre. w życiu naszym pojawiają się osoby dzięki którym chcemy pamiętać każdą spędzoną z nimi chwilę, są też takie o których nie chcielibyśmy pamiętać, ale przecież się nie da. urok życia. nasuwa się motto: życie bez wspomnien byłoby nijakie. i niech mi ktoś spróbuje powiedziec że nie mam racji, że ktoś nie ma co wspominać i tego nie robi. śmieszne. można żyć chwilą, cieszyć się nią ale nie dzień w dzień i z roku na rok. zawsze przychodzi moment na wpominanie. to chyba taki załącznik do naszego życiowego CV. więc pozdrawiam wszystkie osoby dzięki którym mam co wspominać.