592.

Kiedyś wchodziłem do pokoju pełnego ludzi i zastanawiałem się czy mnie lubią. Teraz wchodzę i zastanawiam się czy ja ich lubię. 

Zanadto wszystko bierzesz do serca, przez to będziesz zawsze najnieszczęśliwszym człowiekiem. 

Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu. 

Póki co leżę, słucham muzyki, jest mi przykro, ale to już wiesz. Trzęsące się dłonie i dziwne mrowienie w żyłach nie daje spokoju. Czasami zapominam o oddechu, prawie słabnę, ale w porę potrafię nabrać tlenu w usta. 

Nie śpię, boli mnie dusza. Znowu coś zepsułam wczorajszego dnia.

Nie doprowadź, nigdy, pod żadnym pozorem do tego żeby bała się o inną kobietę... Ma być pewna, że to ona jest tą, której potrzebujesz, pragniesz i oddasz dla niej wszystko. Będzie Cię testować, sprawdzać i prowokować a Ty masz być twardy i nieugięty. Ona ma maskę, pod którą Ty masz zajrzeć i powiedzieć Ja i Ty i nikt inny. 

Ja wiem, że są ludzie o sercach tak wielkich, że mogą w nich mieszkać całe światy. Moje jest małe, a nawet ciasne - jesteśmy w nim we dwoje i nikt inny już się nie zmieści. 

Pamiętaj. Jest ktoś, kto kocha to wszystko co w sobie nienawidzisz. 

Chyba się już poddałam, wiesz? Odpuściłam sobie. Przestałam walczyć, tak po prostu. Chyba straciłam sens. Gdzieś się pogubiłam. Zostałam w tyle. Samotność? Chyba w niej czuję się najlepiej. Nie cieszy mnie towarzystwo innych ludzi. Zresztą nic już od jakiegoś czasu nie sprawia mi radości. Chyba strasznie nisko upadłam, bo kiedy wyciągam rękę, nikt jej nie chwyta, nikt jej nie widzi. 

Musimy dbać o tych, którzy są dla nas ważni i mają dobre serce. To powinno być jedną z życiowych zasad i niech diabeł kopnie w du*ę tego, kto jej nie przestrzega. 

A najmocniej przepraszam Cię za to, że Cię przepraszam. Bo nie powinienem był doprowadzić do tego, że mam powód, aby to robić.