żyć godnie.

To szereg blasków i cieni, żyjemy jak żyjemy

Parę postanowień ratuje strzępki nadziei
Tu grząski grunt idei, człowieku, pieniądz cię zmieni 

Bo żyć godnie to nie znaczy upadać, 

każdy robi błędy ważne jak będziesz wstawać.

Starasz się zasnąć, 
zanim zrobi się znów jasno.
Wciąż wierzysz, że przejrzałaś mnie,
a patrząc z bliska widzisz najmniej. 

Myślą, że są lepsi, nie są! Nie czuj się gorszy 
Kto im dał prawo, żeby móc nas osądzić?
Dosyć! Spójrz mi w oczy, wiesz przecież 
Nikt mi tego nie dał, nikt mi tego nie zabierze

Padał deszcz, tak jak dziś. 
Miałaś uchylone drzwi, 
stałem w nich, niczym pies, 
w zębach niosąc bukiet ściem. 

Trzymaj dzieciak jak ja z tymi, którzy cię wesprą 
Nie z tymi co się śmieją jak ocierasz się o piekło 

Życie jest małą ściemniarą, 

wróblicą, wygą, cwaniarą.
Plącze nam nogi i mówi idź ! 
Nie wierz, nie ufaj mi ! 
Życie jest małą ściemniarą, 
francą, wróblicą, cwaniarą.
Plącze nam nogi i mówi idź ! 
Wkręceni w zgubną nić !

Jeśli nie masz co powiedzieć, to nie otwieraj gęby 

Kłapiesz głupim ryjem jakbyś sam był kurwa święty 

Ja nadal czuję dumę, wiesz dlaczego?
Doszedłem tutaj sam, nie dałeś mi niczego