Bez Ciebie nie ma mnie.

Jedni wolą pić, krzyczeć, że nie chcą żyć,

palić hajs, bo czują, że ich pali wstyd.

Chować ręce w twarz, bo tak ich palą łzy,

ale oni to nie ja i to nie Ty.

Jestem wypadkową miłości do buntu i wolności,

tolerancji, na przekór ignorancji zrodzonej z zazdrości.

Pamiętam jak zapytałem czy mnie kochasz jeszcze, odpowiedziałaś: Nie wiem,

przeszły mnie dreszcze pomyślałem, że nie ma mnie bez Ciebie.

Że można przekuć brat, każdą porażkę w sukces,

i zamiast iść w destrukcje, znaleźć jak żyć instrukcje.

Twoje łzy, na ich widok, mam ochotę skoczyć z okna,

bo nie mogę znieść, że jesteś dla mnie coraz bardziej chłodna.

Raczej romantyzm, którego się wyrzekłem 

Romeo musi żyć, a nie smażyć się w piekle

Znów nie mogę sobie spojrzeć w twarz,

bo się boję, że zobaczę ten sam emocji brak.

Znów widzę więcej przez to popieprzone okno i 

w sumie to tęsknię by ten rozum znów obrócić w pył

by emocje znów opadły i zapełniły kielichy, by

znów zatańczyć, znów być po drugiej stronie światła

Dziś twardo stąpam po tej ziemi, piętno mam na barkach.

Choć łączy nas piękno spadających gwiazd,

stoję w

drzwiach, ostatni raz życie traci smak, pryska czar.

Idzie burza, wiem, wiatr rozwiewa mgłę,

a ja uczę się żyć, każdym kolejnym dniem.

Tusz na tękach - Bez Ciebie nie ma mnie.

Tusz na rękach - Te dni ciszy.