Cytaty z książki pt. Dama Kameliowa - Aleksander Dumas (syn)
https://www.youtube.com/watch?v=nlcIKh6sBtc&list=RD0KSOMA3QBU0&index=15
-Nigdy nie widziałam takiego mężczyzny jak pan.
- To dlatego, że nikt nigdy nie kochał pani tak jak ja.
- Czy trzeba się liczyć z taką dziewczyną jak ja?
- Z kobietą zawsze trzeba się liczyć, takie jest przynajmniej moje zdanie.
-I kocha mnie pan?
-Do szaleństwa!
- Mimo że mam zły charakter?
- Mimo wszystko.
- Przysięga mi pan?
- Tak- powiedziałem bardzo cicho.
- No, więc bądźmy szczerzy. Czy naprawdę mnie pan kocha?
- Myślę, że tak.. jak tylko można kochać.
- I odkąd to trwa?
- Od tego dnia, kiedy trzy lata temu ujrzałem panią wysiadającą z powozu i wchodzącą do magazynu Sussea.
- Czy wie pan, że to bardzo piękne? No, więc co mam uczynić, aby się odwdzięczyć się za ta wielką miłość?
- Pokochać mnie chodź trochę.
- A więc chciałby mnie pan pielęgnować?
- Tak.
- I dzień w dzień przebywać obok mnie?
- Tak.
- Nawet w nocy?
- Tak długo, dopóki nie znudziłbym się pani.
- Jak pan to nazywa?
- Oddaniem.
- A skąd się bierze to oddanie?
- Z nieprzepartej sympatii, jaką dla pani czuje.
- A więc jest pan we mnie zakochany? Proszę to powiedzieć od razu, tak będzie prościej.
- Możliwe. Ale jeśli mam to pani powiedzieć, to jeszcze nie dzisiaj.
- Lepiej będzie, jeśli pan tego nie powie nigdy.
- Dlaczego?
- Dlatego, że z tego wyznania mogą wyniknąć tylko dwie rzeczy.
- Jakie?
- Albo odrzucę pana względy, a wówczas będzie mi to pan miał za złe, albo przyjmę, a wówczas będzie pan miał smutną kochankę.
zachodxslonca