Motocykl http://www.youtube.com/watch?v=_uUvEBJZ4i8

przeczytaj zanim zapytasz klik[email protected]FANPAGE

Po­za tym mo­tocyk­lem, nie mam nic - dla­tego jadę szyb­ko. Gdy "coś" zacznie mnie trzy­mać na tym świecie, nie mar­tw sie, zwolnię. 

Kocham war­kot tych maszyn, które dziś roz­ry­wały całe mo­je mias­teczko. Nie wiem co w nich jest. In­ni sądzą, że to ja jes­tem dziw­na, że w nich nie ma nic fa­cynujące­go, bo ja­ko nas­to­lat­ka po­win­nam chodzić po cen­trach han­dlo­wych w krótkiej mi­ni i słuchaw­ka­mi w uszach słuchając La­dy Ga­gi.A ja jed­nak wolę słuchać Fron­tsi­de'a, chodzić w gla­nach i mam biz­ka na pun­kcie mo­tocyk­li. Czy to aż tak dziw­ne?

Mo­tocykl - naj­szyb­sza dro­ga do wieczności. 

Je­go pas­ja ją za­bija. Czas między pow­ro­tem od niej do do­mu do niego, jest chwilą kiedy strach ogar­nia każdą komórkę jej ciała. Po­wiet­rze dławi swoją obec­nością. Po ple­cach prze­biega zna­jomy dreszcz pa­niki. "Nic mu się nie sta­nie.." te słowa niczym mod­litwa do Bo­ga, pow­tarza­ne jak man­tra, tkwią w jej umyśle do mo­men­tu na­dejścia wiado­mości -do­jechałem Skar­bie-. Nie chce go og­ra­niczać. Nie jest ty­pem ko­biety, która pod­porządko­wuje so­bie fa­ceta. Choć dos­ko­nale wie, że wys­tar­czy jej jed­no słowo, a je­go mo­tocykl zos­ta­nie zam­knięty w ga­rażu. Nie pot­ra­fi. Nie pot­ra­fi za­bić je­go pas­ji. Nie jest mor­dercą. Nie chce widzieć je­go mi­ny, kiedy ona pro­si go o zre­zyg­no­wanie z marzeń. Nie zniosłaby wi­doku je­go oczu, w których zgasłby blask. Na chwilę. Na je­den mo­ment. Byłyby to może ułam­ki se­kund. Może po­jawiłaby się w nich skar­ga. Ja­kaś dziecin­na roz­pacz. Niema prośba. Poczym to wszys­tko znikłoby zza mgłą miłości. Tłumacze­nia, że ona tyl­ko się o niego mar­twi. Lecz blask.. zgasłby. Przez nią. A ona nie pot­ra­fi mu te­go zro­bić. Bo go kocha.
Te­raz także stoi w miej­scu, w którym jeszcze chwi­le te­mu stał mo­tor. Pat­rzy w dal. Nasłuchu­je. Każde­go szme­ru. Tak jak­by pot­ra­fiła odróżnić dźwięki, ja­kie słychać na uli­cy. Niepew­ność ciągle można wyczuć w wy­dycha­nym po­wiet­rzu. Mi­ja pięć mi­nut. Dziesięć... Dos­ta­je wiado­mość. Emoc­je kłębiące się w niej opa­dają. Ser­ce, które wstrzy­mało swoją pracę na no­wo wy­bijają zna­jomy rytm. Wdech.. i wy­dech. Płuca zaczy­nają miaro­wo pra­cować.
Wra­ca do do­mu.

Je­dyny ból ja­ki spra­wia mi jaz­da na mo­tocyk­lu to wiatr we włosach i świado­mość bra­ku skrzydeł. 

Mo­tocykl jest jak al­ko­hol, pra­wie każdy zaczy­na od 50-tek, a po pew­nym czasie, Pra­wie każdy po­wie że za­bawa się zaczy­na po­wyżej pół litra. 

Mo­tocykl, mniej - więcej
Dwa ra­zy mniej kół,
Dwa ra­zy więcej wolności,
Dwa ra­zy więcej pokus,
Dwa ra­zy więcej zagrożeń,
Dwa ra­zy więcej odpowiedzialności. 

"Jadąc motocyklem ile się da , w ciągu 5 minut przeżywasz więcej niż inni przez całe życie"

Nie wystarczy benzyna we krwi, trzeba mieć też olej w głowie.

Nie sztuką jest jechać, sztuką jest jeździć

on i ona na motorach, pusta droga, czasu szkoda ta pogoda, nagle woda, poszedł ślizgiem nie panował szybka pomoc akcja, reanimacja wciąż oddycha dzięki sprzętom, które nigdy nie są na wakacjach. Podpisałeś papier by być dawcą honorowym, że będziesz sam w potrzebie to nie przyszło Ci do głowy lekarze mówią: jego serce bić przestaje więc nagle ona stwierdza, że swe serce mu oddaje podpisała dokumenty, jest już dawcą wsiadła na motor, który był jego oprawcą zaraz zginę, oddaje Ci część mnie opiekuj się naszą córką, ona teraz potrzebuje Cie!