Wspinaczka

Czasem warto zawrócić nawet sto metrów przed szczytem, jeżeli pora jest już zbyt późna albo zmęczenie zbyt duże. Decyzja o odwrocie może być bardzo trudna, gdy wierzchołek jest na wyciągnięcie ręki. Ale zawsze trzeba pamiętać, że wspinaczka nie kończy się na szczycie.

Pobudek do wspinania się po górach jest wiele, bardzo wiele gdyż miłość do gór stanowi sferę doznań subiektywnych a często też  irracjonalnych. Dlatego odpowiedzi dlaczego? najlepiej szukać w samym sobie. Każdego pcha ku górze jego własna siła i każdy znajduje we wspinaczce swoja własną radość.

W warunkach normalnych najbardziej pomaga technika. W sytuacjach wyjątkowych najważniejszy jest hart ducha.

Wolę krótkie i intensywne życie niż długą i nudną egzystencję. Wspinaczka solowa jest dla mnie filozofią życiową i nie ma nic wspólnego ze sportem. Kocham przyrodę i niepewność. Przy wspinaczce bez asekuracji nie doświadczasz żadnej niepewności. Fascynuje mnie to, inspirując do ekstremalnych wyczynów. Nie jestem żadnym samobójcą, lecz  z przekonania i własnego odczucia  graczem. Gram z życiem i śmiercią.

Wspinaczka to niebywale złożony sport. Nie jest wyłącznie kwestią siły. Pod uwagę wziąć należy również czynniki psychologiczne, a także motywację, technikę, doświadczenie oraz zaufanie

Wspinaczka to pragnienie życia, a nie śmierci. W górach żyje się pełniej.

Wspinaczka to przede wszystkim hazard. Nie ma w niej nic pewnego. To rzucanie wyzwania niemożliwemu.

wspi­naczka da­je doświad­cze­nie, które­go nie da Ci latanie. 

Życie- wspi­naczka po rucho­mych scho­dach jadących w dół. 

Pa­miętaj zaw­sze o ce­lu wspi­naczki często będzie się zmieniać kra­job­raz więc mu­sisz pa­miętać o tym by być wier­nym swoim prag­nieniom które chce­my osiągnąć.