...

List do D...

Siedzę w pracy słyszę piosenkę w radiu która często grala kiedy sie widzieliśmy i znowu czuje ten ból... wyobrażam sobie jakby to było gdybyś nagle sie pojawił.Teraz ,tutaj właśnie w tym momencie. wiem ze byłabym najszczesliwsza osoba na świecie.Łzy napływaja mi do oczu bo wiem ze tak nigdy nie będzie,ale gdzie na dnie serca wciąż mam nadzieję,ta głupia nadzieję... Ty masz żonę sam mi kiedyś powiedziałeś pamiętasz?mówiłeś ze nie jesteś w tym małżeństwie szczęśliwy i ze wolałbys być kawalerem i w tym samym momencie spojrzałeś mi głęboko w oczy...Kiedy odeszłam płakalam,plakalam tak bardzo ze aż mi samej siebie było żal.Plakalam bo w tamtej chwili zrozumiałam ze Ty nigdy nie będziesz tak naprawdę mój.Kilka tygodni wcześniej też plakalam kiedy wreszcie zaczęliśmy ze sobą rozmawiać ale tym razem były to łzy szczęście,bo choć znaliśmy sie już 5 lat widywalismy sie prawie to codziennie to nasze rozmowy ograniczaly sie tylko do zwykłego dzień dobry.Przez te 5 lat musiały mi wystarczac twoje uśmiechy i spojrzenia. Tym mnie w sobie rozochales przez 5 lat nie miałam odwagi żeby pierwsza sie do Ciebie odezwac a Ty ty w końcu zrobiłeś.Brak mi słów żeby opisac co wtedy czułam,byłam taka szczęśliwa.Zaczęliśmy rozmawiać i myślałam ze wszystko idzie w dobrym kierunku,ze nasza znajomoście
Będzie sie rozwijac,wiem mogłam już wcześniej domyślić sie ze masz już rodzinę w końcu jesteś ode mnie 15 lat starszy,ale łudzilam sie ze jesteś sam.Aż do momentu kiedy powiedziałeś to,powiedziałeś ze jesteś żonaty,przyzwyczailam sie już do płaczu przez te 5 lat często płakalam przez to ze Cię pokochalam,w tym dniu kiedy powiedziałeś mi o żonie plakalam cały wieczór i noc rano obudziłam sie zapuchnieta od płaczu ale z nadzieja,bo powiedziałeś przecież ze nie jesteś szczęśliwy w małżeństwie i pomimo wczorajszego postanowienia ze będę cię unikać tego dnia postanowiłam ze znowu Cię zobaczę.Wiem ze nikogo nie pokocham tak jak Ciebie.Poznałam Cię kiedy miałam 17 lat,jesteś kierowca autobusu,poznałam Cię i z dnia na dzień zakochałam sie w Tobie.Wracałam z Tobą pksem ze szkoły do domu.Teraz mam 22 lata ,szkoła zamieniła sie na pracę a ja kocham Cię tak samo jak wtedy.Jeszcze kiedyś myślałam ze mi przejdzie,ze to tylko głupie zauroczenie nastolatki jaką wtedy byłam.Czas pokazal ze sie myliłam.To zauroczenie zamieniło sie w miłość.I wiem ze już nigdy więcej nie pokocham nikogo tak samo jak Ciebie.Probowalam z kimś być,ale nie mogę ,nie potrafie więc pozostało mi Tylko jeździć z Tobą,rozmawiać i czekać, czekać na cud.Tyle nas dzięki ale wciąż chce wierzyc ze może kiedy będziemy razem i nikt mi tej nadzieji nie może odebrać.Tak bardzo chciałabym żeby tu był...

Pisała Magda. <3