`parachutes.

`i like your name, it sounds like berries.

jakoś tak umyka, by być tak wylewnie wirtualnie. a dopiero co doceniałaś, że się przydało jak nigdy, mówiłaś. bo bądź co bądź jest jakiś porządek, jakieś od a do zet. a powinno, bo przecież był styczniowy, tradycyjny, a jakże! [przecież jak coś odbywa się drugi raz pod rząd!] zakup zielono - niebieskich kalendarzy. i romantyczna kolacja w botanice, niczym małe rzymskie uliczki, z małym włochem o śpiewnym głosie, opatrzona prawdziwie dobrą carbonarą. były urodziny Ł., trochę gitarowego akcentu. i, rzecz jasna, jutrzejszy koncert, co to niczym kontynuacja. byli majstersztykowi mistrz i małgorzata w grotesce [kto nie był, niechaj bieży!] i niesamowite zaskoczenie, gdy [uwaga, spoiler!] naprawdę z 'nieba' lecą na nas pieniądze. był również, o dziwo niespodziewanie przyjemny, dzień wspólnego okiełznywania minecrafta. były pierwsze zaliczenia, kolokwia, egzaminy, pierwsze wpisy do indeksów. oh, nie ma to jak poczuć się wreszcie studentem. ;dd okazało się, że można pokochać retorykę i topikę, że nawet, jak ci się dwie osoby nie mogą dogadać, to kiedy tworzymy coś wszyscy, da się zrobić z tego coś pięknego.

ponad to dane nam było poznać historię kultury japońskiej i dowiedzieć się, czemu akurat tak. dano nam wsłuchać się w melodie ukryte w wielkiej improwizacji, z niedowierzeniem stwierdzić, że twórcy, nie podejrzewani o ambicję, potrafią stworzyć kawałek, który powoduje dreszcz. dane nam było również dotknąć baśni w ich ojczynej i matczynej postaci, by odkryć na nowo to, co czytano nam do poduszki. zdecydowanie miło było dowiedzieć się, że nawet humanista jest w stanie, w jakimś minimalnym stopniu, pojąć działanie algorytmów komputerowych. i że dobrze, że jest dygresja dygresji. i dobrze było mieć do czynienia z dwadzieściorgiem trojgiem babimojskich kociąt, by poczuć zapach farby drukarskiej, ułozyć sobie czcionki i zobaczyć, jaką radość dawało kiedyś wykonie druku.

i przecież tak dobrze było przeżyć, chwilami cięższy na barkach, miesiąc. nawet, jeśli spadło się ze schodów a sprzymierzeńcami były wafle ryżowe, bo przecież mimo mrozu, wystarczy jeden Twój uśmiech, by ciepło ogarnęło całe ciało.

dwa styczniowe oże. lubię ścinać włosy. cierpię wtedy, ale lubię. ;d