`.. zwany 'sierotką'. podróż do.

`i don't need whiskey to drown out the pain.
or some old umbrella to hold off the rain.

coś dawno nie było pliku słów. teraz już nawet dla siebie nie pisała. posypała się lawina zmian. minęła matura. zamknęły się drzwi liceum. pozamykały się niektóre okna i lufciki. zaczęła się miłość i nienawiść z usosem. całkiem nowy tłum. nowe wyzwania. choć ciągle jest tych kilka par rąk unoszących się wspólnie do góry i krzyczących nieme: hura! może trochę teraz się kameleoni, ale przecież to nic złego.

minęły też pracowite wakacje, najdłuższe. inne niż wszystkie do tej pory. wypełniliśmy je weekendowym zwiedzaniem polski, ludźmi i nade wszystko, sobą. ostatnie promienie słońca i rajd wobec rzeczywistości, dał nam rzym. pozwolił nam zakochać się w nim. i w sobie na nowo.

dobrze mieć swoją oazę. kiedy wszystko wokół wiruje, zmienia barwy, zapachy, melodie. dobrze jest mieć gdzie wrócić. mieć drzwi, zawsze otwarte. ramiona, zawsze gotowe do schowania. uśmiechy, zawsze najgłośniejsze. i tych ludzi, którzy ciągle są.

ostatnio dużo wypada czytać. i choć nie zawsze jest czas i, póki co, mobilizacja, uwielbiam te studia za lektury, jakie mi podają. i za to, że potrafią postawić przede mną autorytety, którymi warto się kierować.

bo przecież życie jest jedną wielką podróżą. tylko czy potrafimy mieć w sobie tyle dobra, wytrwałości, cierpliwości i pragnień, żeby nasz dziennik systematycznie zapełniać. (aluzja do s.s. szemiota, którego, wbrew wszystkiemu, polecam).

`i've traveled each and ev'ry highway
but more, much more than this
i did it my way.