Dzieci, farbki i słońce

Dobry wieczór wszystkim.

Po wielu latach wracam w te same miejsce, gdzie niegdyś wylewałam tu hektolitry żalu, goryczy i buntu. Mając te 7 lat więcej człowiek nie dość, że wzbogacony jest o lata życia to idzie za tym pasmo różnych doświadczeń ale to nie jest najistotniejsze.

Chciałam w tym miejscu na sam początek podzielić się takim najistotniejszym faktem swego życia, prawdopodobnie pierwszy raz z szerszą rzesza ludzi..

Gdyby ktoś kiedyś te kilka lat temu spojrzał na moje wpisy.. Gdyby ktoś na tyle zainteresował się skala tego problemu to może wiele rzeczy by się nie wydarzyło. Jeśli człowiek nosi w sobie ciągły niewypowiedziany ból, gdzie tak bardzo skupia się na przeżywaniu go niżeli na istocie problemu i walka z nim to potem w jego życiu panuje chaos. Nic dobrego przecież nie może wyjść z przeżywanego wewnątrz nieszczęścia..

Także chcę byście wiedzieli, że jeżeli nie radzicie sobie ze swoimi emocjami,relacjami na tyle, że "znów w życiu wam nie wyszło" uzewnetrznienie się tutaj czy znajomemu nie pomoże na dłuższą metę. Da chwilowa ulgę. Doszło do mnie po wielu latach, że dopiero prawdziwy specjalista pomoże Wam przejrzeć na oczy kim tak naprawdę jesteście i jaki jest sens tego istnienia, a jest on głębiej niż Wam się wydaje.

Także na imię mi Roksana (przez większość życia kreowałam inne osobliwości wirtualnie i rzadko kiedy podawałam swoje imię)

Cieszę się, że tu zawitałam.

No i na sam koniec: nie róbmy z siebie niepotrzebnie ofiar w tym miejscu by ktoś się logował i nad nami rozczulał, tu wcale nie o to chodzi.. :)