" - Spodziewają się pań? - Zapukał deliktanie. - Mary Grace? Tomas? Tu George. Macie gości. - Nacisnął klamkę. 

Kiedy drzwi się uchylały, Charlotte zauważyła panią Talbot, chudą, ginącą w swetrze, przemierzającą pokój o lasce. 

- Wprowadź panie, George. - Serce Charlotte pęczniało od oczekiwania. Pani Talbot uśmiechnęła się i

Charlotte poznała aurę piękna i młodość z fotografii. - Wejdźcie, wejdźcie. Thomas, mamy gości. 

George szybkim krokiem przemierzył pokój, oferując swoją pomoc słabowitemu mężczyźnie, który wychodził z sypialni.

- Przeklęte nogi śmieją się ze mnie. Nie starzejcie się, dzięwczęta - pogroził palcem i pochylił się, by usiąść w bujanym fotelu.

- Nie opłaca się, nie opłaca. Jestem pogodzony z Panem...

Nie wiem, dlaczego po mnie nie przychodzi, już żadnego ze mnie pożytku nie ma tu, na dole. 

- Poza tym, że dotrzymujesz mi towarzystwa.

- Pani Talbot cofnęła się do drugiego fotela, a George zaoferował jej dłoń, gdy siadała.

- Tommy, tęskniłbyś za mną, gdybyś odszedł do chwały. 

-Złotko, nie planowałem wybierać się tam bez ciebie.

(...) - jego żyłasta dłoń opadła na opracie fotela i natychamist ujęła dloń żony. "