Kochanie moje. < 3 ;***

Można powiedzieć, że po prawie półtorarocznej przerwie wreszcie powracam.

Nie wiem na jak długo, no ale liczą się przecież intencje, prawda?

Tak czy inaczej, póki co jestem znowu uroczym cudzym wspomnieniem.

Cóż Wam mogę więcej powiedzieć?

Wiele się w moim życiu przez ten czas pozmieniało.

Nie miałam dostępu do Internetu z powodu budowy nowego domu i przeprowadzki.

Obecnie jestem już oficjalnie mieszkanką domku wzniesionego pośród zjawiskowej zieleni i wspaniałych kwiatów.

Tak więc kolejne z moich marzeń właśnie się spełniło. :)

Od wczoraj mieszkam jednak w Lublinie, ponieważ dostałam się do liceum ogólnokształcącego znajdującego się w tymże mieście.

Skończyłam szesnaście lat i przeżyłam wiele dobrych chwil.

Poza tym w czerwcu tego roku przystąpiłam do sakramentu bierzmowania, wybierając sobie najcudowniejszą patronkę z możliwych; Marię Magdalenę.

Stałam się także właścicielką najbardziej błyskotliwego i kochanego kota na świecie, który na słowa "Ej, ty nie masz w ogóle miary" odpowie każdemu "Spadaj, ja przecież sam nią jestem". :) <fotografia powyżej>

Z najważniejszych faktów wymieniłam chyba wszystkie.

Wrócę jeszcze do dzisiejszego rozpoczęcia roku szkolnego.

Niespodziewanie znalazłam się w całkowicie obcym i nieznanym miejscu, z którym w dodatku kazano mi się zmierzyć.

Chociaż atmosfera była naprawdę ok, to i tak czuję się mega dziwnie.

Nie przespałam wczorajszej nocy w obawie przed nową przyszłością, a dziś ta obawa wcale się nie zmniejszyła.

Od rana chce mi się ryczeć, ale chyba wszystkie łzy już wypłakałam.

I dość pieprzenia o tym, że sobie poradzę.

Bo wszystko wskazuje na to, że tak nie będzie.

Ale skąd mnie to wiedzieć?

Może to tylko moja przedwczesna ocena rzeczywistości.

Może wszystko jakoś się ułoży.

Zobaczymy.

Bo nadzieję chyba mam. :)

I tyle.