change:chapter three

Podobno,by poczuć się dobrze,trzeba zaakceptować samego siebie. W takim razie u mnie nie jest dobrze,choć chciałabym,żeby było. Jak to możliwe,że jedyną osobą,której nienawidzę najbardziej na świecie jestem ja sama? Jak mogło do tego dojść? Jak często można się zastanawiać nad tym,co by było,gdybym sobie zniknęła? Uciekła. Wymknęła się z czyiś wspierających ramion. Ludzie mnie okłamują,mówiąc,że jestem piękna. Nie jestem. Każą mi,bym sobie to w końcu uświadomiła. Tylko,że ja nie będę oszukiwać samej siebie. Naprawdę trudno mi uwierzyć w cokolwiek,co wypłynie z ust bliskich mi osób. I może dlatego ich tracę. Przez swoją własną głupotę,kiedy powtarzam im,jak bardzo chciałabym zniknąć.  Nie wiem,czego się boję. Czego się lękam. Ale wiem,że czegoś na pewno.

"Czego się boisz? Że popełnisz błąd? Że cię wyśmieją? Że ci się nie uda? Ale jakie to ma znaczenie? Naprawdę będziesz uzależniał swoje życie od tego, co sobie pomyślą inni ludzie?"

Poranny bieg i ćwiczenia - zaliczone.