Stars - they're shining again

Panama 2019

Czy to dobrze, czy też źle. Wyrwałem się z impasu. Wybrałem jeden ze sposobów. Czy to coś zmieni?
Schwycić życie, bieg życia w dłonie. Wyrwać się z tej jednej klatki filmu, gdzie tkwię. Gdzie życie zatrzymało się. Zrobić krok. Jakikolwiek. Złapać oddech i znów spojrzeć w niebo. Rozmyślać nad błękitem nieba czy szarością czy bielą chmur. Poszukiwać gwiazd nocą na ciemnym niebie. Utkwić wzrok w spadającym liści i czuć to. To swobodne unoszenie się na wietrze. Szybowanie w powietrzu. Poczuć życie - kolejny raz. I cieszyć się życiem. Tworzeniem, działaniem, wspaniałością. W uśmiechu.

Jak to biec
i w miejscu stać
bezczynnie

Jak patrzeć
dzień w dzień
wytrwale tak
i nie widzieć

Jak słyszeć
wiatru świst
między włosy
i palcami
a krzyk życia
pominąć

Jak iść
nie czując ziemi
cofając się
na ścieżce
własnego życia

Jak żyć
myśląc tak wiele
a pulsującej
w żyłach krwi
nie czując?

I serca bicie
stłumione nieco
pośród zgiełku dni
pośród słońc i chmur
pośród księżyców i burz
pośród sekund i dni
pośród kilomterów

oddech.

Oasis - Cast No Shadow: https://www.youtube.com/watch?v=p28UH0fY-7Y
i jeszcze Don't Look Back In Anger. Tak.