Głęboka woda.

Patrzę na te zdjęcia i trudno mi uwierzyć, że to już za pół roku. Za pół roku skończy się wreszcie ten koszmar. Stanę się niezależna. I nieważne jak będę żyła. Czy będzie mi ledwo starczać do następnej wypłaty, czy będę mieszkała w obskurnej dzielnicy w obskurnym mieszkaniu. Nieważne. Ważne, że spakuje swoje rzeczy i głęboko nabierając w płuca powietrze, wpłynę na głęboką wodę. Utrzymam się, nie utonę, będę walczyć do ostatniego tchu i będę SZCZĘŚLIWA! Nikt mi tego nie odbierze, bo ja tego naprawdę chcę i potrzebuję. I wiem, że się uda. Wiadomo, na początku będzie trudno, ale z czasem zacznie się układać i wyjdę na prostą. Wierzę w to. Wystarczy się zaprzeć i trwać przy swoim, przestać bać się tego "co ludzie powiedzą", pokazać swoją siłę. Po każdym upadku otrzepać się z kurzu i z podniesioną głową kroczyć dalej. Nie poddawać się!

Podobno stajemy się najsilniejsi gdy już nie mamy innego wyjścia. I tego będę się trzymać, gdy przyjdzie mi wypłynąć na głęboką wodę. Na głęboką wodę pełną przykrych niespodzianek, sztormów, burz i wichur. Na głęboką wodę zwaną życiem...