31

- ale czy nie tym właśnie jest miłość ? Posiadaniem na własność ? Ja należę do mojego miłego a mój miły należy do mnie ? - jak mówi pieśń nad pieśniami. - nie jest tak że ktoś należy do ciebie. chodzi o to ze ty oddajesz się komuś .

 

nikomu, nigdy nie uda wywołać się na Naszej twarzy takiego samego uśmiechu, jaki wywołuje osoba dla której oddychamy, z którą nadajemy imiona gwiazdom, i z którą gotowi jesteśmy spędzić resztę swojego życia. żaden szlug nigdy już nie będzie dusił tak samo, jak ten, którego wypaliliśmy po raz pierwszy. żadne słowa, nigdy już nie zabrzmią tak jak wtedy, gdy On pierwszy raz wyznał Ci jak bardzo Cię kocha. żadna obietnica dana przez pewną osobę, nie będzie już taka sama, jeśli chociaż jedna, została przez nią złamana. żaden cios nie będzie tak samo silny, jak ten, który zarobiło się pierwszy raz w życiu. nigdy nic nie będzie już 'takie samo' , bo nigdy nie będą towarzyszyć Ci przy tym takie emocje, jak za pierwszym razem.

 

Ja wiem, że czasem lepiej zostać tak wewnątrz siebie, zamkniętym. Bo wystarczy jedno spojrzenie, żeby się rozkleić, wystarczy, że ktoś wyciągnie dłoń, by człowiek nagle poczuł, jaki jest kruchy, bezbronny, by wszystko się zawaliło jak piramida z zapałek.

 

Mówią, że aby na prawdę kogoś pokochać, potrzeba wielu lat, a czasem nawet całego życia. I tymbardziej taka miłość nie istnieje w moim wieku. Ale ja jestem pewna, że go kocham. Mimo, że mnie zranił, że nie widujemy się prawie wcale. Mimo, że nasze rozstanie już przestało mnie boleć. Skoro nie boli, nie znaczy to przecież, że miłość zniknęła. Ona nigdy nie znika. Po prostu człowiek jest jedyną istotą na świecie, która potrafi tak świetnie sie przystosowywać do nowych rzeczy, sytuacji i przyzwyczajać do wszelkich zmian. I mimo, że wiem, że nigdy do niego nie wrócę, to nigdy nie wyprę się tych uczuć. Nigdy.