Zdjęcie w żaden sposób nie odzwierciedla tego, co teraz czuję, ale je wstawiłam, ponieważ nie mam odpowiedniego.

Ja chyba naprawdę nie zasługuję na szczęście. Nie chcę się żalić wszystkim na tym głupim photoblogu, ale wiecie co? Tak szczerze mówiąc - nikt nie ma dla mnie czasu. Nie chcę obrażać paru osób, ale zbytnio nie czuję zainteresowania z ich strony, nawet jeżeli ono jest. Czasami odnoszę wrażenie, że aby ktoś mnie tak naprawdę zrozumiał, musi sam przeżyć to co ja na własnej skórze. A było tego w cholere dużo. Chociaż nie jestem pewna czy i to wystarczy.

Taa, no nie wiem czy za pare dni będę się z tego śmiała, mam ku temu poważne wątpliwości. Żałuję, cholernie żałuję, choć dalej nie wiem czego tak naprawdę. I nie wiem dlaczego jestem taka głupia, że zaczęło mi na tej osobie zależeć.

Nie pytajcie o co chodzi, co się stało, jak mi pomóc. Nie potrzebuje takich pytań.

Chcę gorącą czekoladę w kubku, gruby koc, miejsce przy oknie, słuchawki w uszach i ciszę.

A zdjęcie do góry nogami, bo chyba upadłam na głowę.