czas brnie do przodu, i nieważne czy masz 5 lat 18, czy 60... nie cofniesz go, nie zatrzymasz
możesz go tylko zaakceptować i napisać sobie własny scenariusz, wybrać ludzi, którzy bedą w nim uczestniczyć

za kilka miesięcy przełom w moim życiu, stąd ta refleksja..

czasami mam ochotę zatrzymać się, zacząć krzyczeć

jak ludzie się z tym godzą, jak potrafią z tym żyć, trwać w tej bezsilności wobec upływającego czasu...?

patrzę na zdjęcia z dzieciństwa, niby nic się nie zmieniłam, ale ja, moje jestestwo już nie jest takie samo

dorastam, staję się dojrzałą osobą, która godzi się z mijającym dzieciństwem, z przeszłością, nawykami, śmiechem..

teraz też się śmieję, ale już nie tak beztrosko, ludzie patrzą na mnie myślą, że zwariowałam, bo jestem już 'dojrzała' i nie wypada... zabronić mi śmiechu, to jak odebrać dziecku ukochaną zabawkę...

najsmutniejsze jest to, ze każdego to czeka. nie ma zmiłuj się.

co z tego, że pozostawisz dziecinną duszę, skoro inni będą postrzegać Cię za osobę niezrównoważoną...?

to irytujące, kiedy jesteś dzieckiem, chcesz żeby wszyscy traktowali Cię, jak dorosłego, z biegiem lat, robi się odwrotnie..

cóż, pozostaje mi się cieszyć tym, co mi zostało i oczywiście tym, co przede mną, a to tylko dzięki tej jednej, jedynej osobie..

wszystko się zmienia, ludzie pojawiają się i odchodzą, zmieniają się, a miłość... ona zawsze jest taka sama

oczywiście jeśli jest odwzajemniona

człowiek kocha szczęśliwie tylko wtedy, gdy potrafi patrzeć z ufnością w przyszłość, trzymając za rękę tą jedną osobę..

to chęć oddania za tą osobę życia..

piszę to kolejny raz, ale... serce mi to nakazuje

każe mi to dusza, miłość to zniewolenie, piękne zniewolenie, w którym będę trwać i trwać i trwać...


niedługo jadę wprost do mojego Misiaczka i będzie whisky, desperadosy, mecze (fucking Euro;d ) i będzie ON.

on przede wszystkim, mój Misiek, Pyszczek, Tygrysek...

Jaruś.

Mój Jarek.

Tylko on, mmm <3

i zaczynam odliczanie!

kocham Cię, Misiaczku!

mój Jaruś.! <3

SŁONECZKO!