"To niesprawiedliwe!"

Owszem, dostrzegamy niesprawiedliwość.

Ale tylko wtedy kiedy coś, czego chcemy, nie jest nasze, a ktoś inny to ma.

Wtedy drzemy się na całe gardło: To niesprawiedliwe!.

Hmm... ale przecież to niesprawiedliwe, że nie zasługując, nie starając się, nie zabiegając o to, mam wszystko. Wszystko o czym marzą ci, którzy tego nie mają.

Zdrowie, młodość, rodzinę, przyjaciół.

Pieniądze, swój pokój, własne ciuchy i wiele własnych niepotrzebnych rzeczy.

Ciuchy na lato, ciuchy na zimę. Swetry, bluzy, bluzki, spodnie, spódnice, sukienki.

 Dzisiaj ta, jutro tamta. Pod kolor oczu, pod kolor paznokci, pod kolor marzeń, czy co mi tam przyjdzie do głowy. 

Nie muszę starać się o to, żeby mieć co jeść, bo jedzenie już czeka na mnie w lodówce,

nie muszę martwić się o ciepłe miejsce do spania, bo zanim się tu pojawiłam już na mnie czekało.

Mam co jeść, mam gdzie spać, mam co na siebie włożyć i czym się zająć.

A oprócz tego nie musiałam zabiegać nawet o to, by być tym, kim jestem.

To rodzice nie oczekując niczego uczyli mnie co jest dobre a co złe,

to system sprawił, że idąc za tłumem uczyłam się pisać, czytać, liczyć,

to ludzie wokół mnie uczyli mnie kochać, walczyć, doceniać.

Bez najmniejszego wysiłku z mojej strony dostawałam wszystko. I dalej dostaję to, czego nawet nie zdążę zapragnąć.

To naprawdę niesprawiedliwe.