Źle się czuję i nie wiem co napisać, ale jakiś czas temu marzyła mi się reaktywacja bloga, a teraz potrzebuję kogoś, bo jestem sama, smutna i biedna. I minęło blisko 3 miesiące od ostatniego wpisu. Jak się macie? Co robicie? Ja nie narzekam na korona nudę. Powiedziałabym raczej, że moja doba się skurczyła. Staram się rozwijać w swojej tematyce, podejmuję starania dbania o siebie. Wczoraj prawie umarłam i wcale nie żartuję ani nie przesadzam. Byłam bliska zatrucia tlenkiem węgla, ale już jest ok. Zdrowotnie dostałam karę za już kilkunastoletnie ED. Wyrok: Hashimoto i niedoczynność tarczycy. Były też inne czynniki, ale tak się czasem kończy nienawiść do ciała, ono odbija piłeczkę. Dzisiaj jestem w dołku. Chociaż częstotliwość dni w miarę ok jest większa. Dobrze, że stawiam na pracę własną, bo bez zajęć na uczelni nie mam ochoty zaglądać do książek, robię tylko to co niezbędne. Ale korzystam z innych źródeł i cały czas staję się mądrzejsza. Chciałabym pójść na plażę. I mieć możliwość zrobić badania za miesiąc, bo czuję, że dawka leku jest za niska, ale bez badań nie mogę niczego zmienić. Chciałabym też psa, ale przydałaby się druga osoba, bo gdy złapią mnie ciężkie dni, będę jeszcze bardziej się nie lubić przez zaniedbywanie go. Boję się, że Woodstocku i OFFa (Iggy!) nie będzie. Właściwie już je skreśliłam.