Z własnych powódek zebrało mi się na wspomnienia.

wspominam czas gdy wyglądałam jak powyzej. i wiecie co?

czy bylo lepiej? niewiem.

wiem tylko, że moje osobiste życie było poukładane, a tymczasem niewiem gdzie co jest.. kiedy, gdzie i co powinnam powiedzieć?

czy znów los płata mi figla <niezbyt śmiesznego> i stawia przed jednym z większych wyborów?

tak czy owak trzeba iść dalej. i od dziś obiecuje się nie patrzeć na to co było, na przeszłość, tylko z nadzieją w oczach iść z głową podniesioną ku górze, zdobywać szczyty, te największe, nawet jeśli bede musiała wszystko poświęcić. I NAS POŚWIĘCIĆ.

uważam, że już jestem gotowa.

a tym czasem.. he.. leże w wyrku z odciskami na stopach i niesamowitym bólem nóg, przez Sandi, której pomysły nie dokońca się okazują mądre xd

a jutro z wyżej wymienioną na solarium.

by wygladać jak na zdjęciu wyżej ^^

damy radę, co nie?